Hee allemaal, Hier ben ik dan, in het zo andere Afrika. Mijn reis is goed gegaan, goede vlucht en geen rare dingen;). Toen ik aankwam was het nog even lastig met het visa, er stond een lange rij en ja hoor ik stond weer in de verkeerde rij haha. Uiteindelijk is het goed gekomen en ging het snel omdat ik al een visa had gehaald in Nederland. Jaja je moet geduld hebben hier in Afrika. Toen kwam ik buiten en was ik op zoek naar een bordje met mijn naam of met Projects Abroad. Daar stond ik als een van de weinige blanken op Nairobi airport. Uiteindelijk het bordje van Projects Abroad gevonden. Ik mocht mee in de auto, pff wat een gevaren op de weg daar. Ik ben een paar weggedoken, omdat ik dacht dat we gingen botsen). Bijna botsingen, kris kras door elkaar, getoeter....ik heb mn ogen uitgekeken en bleef dat doen. Veel mensen op motorbikes, rijden als gekken, de overvolle matatu's ( busjes als transport). Je kunt overal instappen en uitstappen. De busjes functioneren nauwelijks meer haha. Wel grappig om mee te maken, soms ook frusterend omdat ik blank ben. Ze staren je allemaal aan, vooral kinderen en ja je betaald soms meer. Maar ik laat me niet bedonderen, als je het wisselgeld vraagt, krijg je het wel;). Dat heb ik ook geleerd in deze dagen hoor. Vanaf de trip van Nairobi airport hebben we nog een vrijwilliger opgehaald, ook een Nederlandse. Ik had al mailcontact met haar in Nederland. Erg fijn om weer even nederlands te praten. Uiteindelijk gingen we verder in het verkeer en moesten we overstappen in een matatu met een coordinator van Projects Abroad. We hadden een 3,5u durende trip in een matatu naar Nakuru. Helaas heb ik niet alles kunnen zien omdat ik erg moe was. Onderweg veel oponthoud met politie en overstekende dieren. Uiteindelijk waren we om 13.00u bij Projects Abroad in Nakuru. We kregen een rondleiding door Nakuru, geld gepint (Keniaanse Schilling)en lunch gehad waar ik aan toe was omdat mijn ontbijt om 04.30u was in het vliegtuig. We werden naar het gastgezin gebracht. Ik werd hartelijk ontvangen door de housekeeper, een liefmeisje van 21 jaar. Later ook de rest ontmoet, ook de 5 jarige Ryan. Een lief, klein ondeugend en soms erg druk jongetje. Het gastgezin is aardig, het is best luxe hier. Een mooie kamer die ik samen deel met Sabrina, een Duits meisje. Erg leuk en gezellig. De cultuur verschillen zijn er wel, maar niet zoals ik verwacht had. Ze eten allemaal apart en zijn veel bezig met internet, laptop en telefoons. Maar het is zeker wel fijn dat alles schoon is. En ja er is een douche en toilet. De douche is verschrikkelijk heet! Het lijkt wel 40-45 graden. Sabrina en ik kunnen er niet onder staan haha. Ryan vind het geweldig om 2 grote zussen te hebben. Het is wel een verwend mannetje hoor;). Dinsdag was mijn eerste dag in het ziekenhuis. Na een goede nacht boven in het stapelbed werd ik om 9u opgehaald door Carol van Projects Abroad. Met mijn tas gepakt en een lunchpakket ging ik op pad. Er werd mij uitgelegd hoe en welke matatu's ik moest nemen naar het ziekenhuis. Pff dat was even veel info. Het ziekenhuis is erg groot, veel afdelingen. Het is daar zo anders, oudere middelen/materialen. Het ziet eruit als een patio met verschillende huisjes wat afdelingen zijn. Ik heb een mooie doktorsjas, jaja gepromoveerd;). Ik ben begonnen op de kinderafdeling. Pff heftig; veel kinderen en moeders, chaos en veel mensen in witte kleding. Nu na 2 dagen is nog lastig om de structuur te vinden. En zoals jullie weten ben ik nogal van de structuur haha. Hopelijk komt dat meer. Ik word daar wel erg alleen gelaten en voel me weer als een beginnend verpleegkundige met 2 linker handen. Vandaag meegelopen met de medicatie ronde en heb medicijnen via infuzen gegeven en intramusculair. Ze kijken daar niet zo nauw, een milligram meer of minder maakt niets uit. Het checken van de venflons wordt ook niet gedaan. Het is gewoon doen. Verder heb ik ze geholpen met het klaarmaken van een antibiotica (vancomycine). Ik liep mee metde hoofdzuster en ze wilde het als shot geven, wat niet mag. We hebben samen de bijsluiter bekeken en uiteindelijk via infusie gegeven. Het is totaal anders. Omdat ik een Muzungu (blanke) ben vragen ze me om venflons te prikken. Ze butsen de moeders op dat ik het wel zou kunnen. Ik heb mijn grens aangegeven dat ik best wil assisteren. Nu nog even niet... Morgen een social meeting met de medische vrijwilligers vanaf 14u. Hopelijk otmoet ik dan meer vrijwilligers. Dus al veel indrukken opgedaan en meegemaakt. Wilde het kort houden, maar als ik begin blijf ik schrijven. Leuke weetjes: 1 Keniaanse schilling is 1 eurocent. Muzungu word hier veel geroepen, het betekent blanke. Ik heb een Keniaans telefoonnummer,maar er is ook wifi in het gastgezin. Ik leer Swahilli in het gastgezin, zoals jambo (hallo) en la la salama (slaap lekker). Ik ga nu lekker slapen, dus la la salama;). Tot blogs, ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen!