Habari gani allemaal!

Het is weer een tijdje geleden dat ik een verhaal op mijn blog geplaatst heb. Ik ben elke dag bezig en ik wil soms starten met mijn verhaal en ja dan komt er weer iets anders tussen haha.

Zo gaat dat hier, kijken hoe de dag gaat verlopen en meestal toch weer anders dan je van tevoren gepland had.
Ook valt regelmatig de stroom uit en kan ik bij Projects Abroad dus niet op de computer. Als ik een verhaal typ en open, staat alles aaneengeschreven op mijn blog haha. Dus ja veel strubbelingen. Maar ik wil jullie zeker laten zien hoe ik het hier heb en heb deze strubbelingen er zeker voor over;).

Ik denk dat ik het verhaal in 2 delen splitst, waarbij ik vertel over mijn ervaringen hier in Kenia zelf en de verhalen/ervaringen in het ziekenhuis.

Het wennen hier gaat steeds beter, ook met de andere vrijwilligers. Het is fijn, leuk en gezellig dat er meerdere vrijwilligers zijn en dat er een goed contact is.

Vorige week is er nog een andere Nederlandse vrijwilliger gekomen, Hester. Ik had met haar al contact via facebook voor mijn vertrek. Erg gezellig.

Het weer is hier erg wisselvallig. Het kan soms erg warm zijn als de zon schijnt waarbij wij in shirts lopen. De Kenianen hebben kleding met lange mouwen aan. Als het ochtend is, lopen de Kenianen zelfs met mutsen, handschoenen en winterjassen aan. Het is dan rond de 20 graden, dat vinden ze koud.

Hier in Nakuru regent het nu meer dan voorgaande weken. Het begint te regenen rond 14u en 15u, dan regent het even goed hard voor 1 uur en daarna is het weer droog.

Vorige week dinsdag (26 oktober) zijn we met meerdere vrijwilligers uiteten geweest vanwege een afscheid van 2 meiden uit Engeland. Het was erg gezellig. Ik had lamsvlees besteld, maar zoals bij elk vlees hier zit er enorm veel vet aan. Dus de helft van het vlees kun je aan de zijkant van je bord laten liggen. Wel jammer, maar dat heb ik ook al een paar keer gehad bij het avondeten.

Sabrina en ik kijken elkaar dan aan, zo van..heb jij ook een taai, hard vettig stuk haha. Stiekem leggen we het dan op ons bord.

Na het uiteten zijn we met een groep vrijwilligers naar Pipers gegaan, dat is een club om uit te gaan. Meestal gaan we elke dinsdag naar de club Pipers, want daar is dan een karaoke avond.

Sabrina en ik hadden met onze gastmoeder afgesproken dat we om 24.00u thuis zouden zijn. We hebben helaas geen sleutel, dus moeten regelmatig afspraken maken.

Zoals het altijd gaat, wil je niet gaanals je moet gaan. We baalden wel enorm, want het was enorm gezellig. Maar ja zoals ze zeggen…je moetgaanals het gezelligis;).

We hebben toen voor het eerst een tuktuk genomen, ahhh spannend. Het zijn kleine busjes op 3 wielen, waar 3 mensen achterin kunnen zitten.Het is erg lawaaierig en ook erg schokkerig, wel lachen. Sabrina en ik hadden onderhandeld en ja hoor, voor 180 schilling (1,80 euro) werden we naar huis gebracht. Alleen het probleem is dat het nogal donker was en dat er geen lantaarns zijn. Dus nu nog onze straat zoeken waar de tuktuk in moest.

Wij zoeken naar een bekend punt, maar dat kwam maar niet. Uiteindelijk vroeg de chauffeur of we er al bijna waren. En wij, nou…uhh..rijd nog maar een stukje verder. De tuktuk is omgedraaid en ja daar vonden wij onze straat. Onze straat is vol met kuilen en totaal niet geasfalteerd, dus ja dat was lekker shaken in de tuktuk. We werden bij de poort van het huis afgezet en onze gastmoeder deed open.

We zijn meteen naar bed gegaan, want ja de volgende morgen ging om 07u weer de wekker.

De matatus proppen ze hier enorm vol. Er kunnen ongeveer 14 mensen in een matatu. De jongen die het geld int, will er natuurlijk zoveel mogelijk in hebben. Echt ongelooflijk.

Hier in Afrika zijn er ook continue bepaalde luchtjes, de mensen ruiken anders en op straat ruik je continu brandlucht.

En dan niet te vergeten de lekkere lucht in de matatu wanneer er zoveel mensen inzitten. Maar achja je raakt er aan gewend. Weer eens wat andere reuk dan in het schone Nederland.

Het is waanzinnig om te zien hoe ze van alles op hun hoofd dragen. Ze dragen hier kisten, aardappelen, dozen en allerlei voedsel op hun hoofd.

Er lopen hier ook veel straatjongeren rond. Ze hebben continu een flesje in hun hand en hun ogen zien erg rood en je ziet dat ze iets onder de leden hebben. In die flesjes zit lijm waaraan ze ruiken, waardoor ze high worden en dus ook minder honger hebben.

Sabrina werkt met straatkinderen op haar project, ik hoor echt verschrikkelijke verhalen. Sommige moeders geven hun kinderen zelfs alcohol zodat ze niet huilen ivm het hongergevoel, maar gaan slapen. Zo erg om te horen en soms onvoorstelbaar!

Afgelopen woensdag (30 september) hadden we een zumba les met vrijwilligers, erg leuk. Ook goed om eens wat calorieen te verbranden, want ja dat moet ook gebeuren. Het eten is hier goed en veel. Onze gastmoeder geeft meerdere keren aan om nog een bord te nemen. Ook eten ze hier veel koolhydraatrijke voeding. Dus ja die calorieen verbranden was hard nodig. Dacht af te vallen hier in Afrika, maar weet niet of dat gaat gebeuren hahaJ.

Afgelopen donderdag (2 oktober) hebben Sabrina en ik lasagna gemaakt voor het gastgezin, het was erg lekker. Zelfs nog lekkerder dan in NederlandJ. Het gastgezin vond het erg lekker, we gaan het zeker nog eens maken.

Afgelopen vrijdag (3 oktober) ben ik met Sabrina en meerdere vrijwilligers op stap geweest hier in Nakuru. Stappen met de Kenianen;). En ja het is waar wat ze zeggen over de Afrikanen, ze kunnen dansen als de beste. Shake your but is iets wat ze enorm goed kunnen.

Sabrina en ik sliepen in een hotel, omdat we geen sleutel hebben van ons gasthuis. Dus hadden we met onze gastmoeder afgesproken dat we in een hotel zouden slapen. Het hotel was prima. Het was alleen erg laat geworden met het uitgaan, dus we waren erg moe.

Zaterdag (4 oktober) zijn we gaan zwemmen in een ander hotel, het was erg goed. Lekker met zon alleen begon het te regenen in de middag waardoor we maar een uurtje hebben kunnen zwemmen. Dus ja de boel weer inpakken en lekker lunchen. Dus ja een relaxte zaterdag gehad, ook om een beetje uit te kateren van de vrijdagJ.

Toen we zaterdag thuis kwamen was er geen elektriciteit in huis en in het gehele gebied waar wij verbleven. Dus het was erg donker in huis en ook geen douche, waar we op dat moment zo naar verlangden. Het heeft wel iets om zo in het donker te zitten en overal kaarsen aan te hebben. Het is nu de 2e keer dat we geen elektriciteit hebben, maar deze keer was het langer. Onze gastmoeder vertelde dat het al de hele dag was. Maar omdat wij in Nakuru town waren, was daar wel elektriciteit dus hebben we er niets van meegekregen.

Afgelopen zondag hadden we zelfs geen water meer ahhh….de elektriciteit ging 3x achter elkaar uit, erg gezellig zo donkerJ.

Er was een beetje water om het toilet door te spoelen haha. Maar dat heeft zeker wat: het is Afrika!!

Afgelopen zondag zijn we meegeweest naar de kerk met het gastgezin, erg anders dan bij ons haha. Veel dansen, zingen en lol maken. Totaal niet saai en eentonig zoals bij ons. De kerkdienst duurt hier wel 2,5 uur. Ze schreeuwen, roepen en dansen; een dolle bol haha. Sabrina en ik waren de enige Muzungus (blanken). Erg vreemd, maar leuk om eens meegemaakt te hebben.

In het gastgezin hebben we gezien hoe ze chapati maken, een soort pannenkoek. Sabrina en ik hebben meegeholpen met het maken van chapati.

In het gastgezin begin ik steeds meer te wennen, het contact met de gastmoeder en gastvader wordt beter.

Ryan vindt het geweldig dat ik haar op mijn armen heb haha, hij vindt dat zo vreemd.

Ryan zit op een prive school en daar hebben ze goede leraren. De meeste kinderen gaan naar een publieke school en daar is het lesgeven erg laag en ongemotiveerde leraren.

Ryan is verslaafd aan het kijken naar cartoonsJ, en ja dat was een probleem toen de elektriciteit uitviel. Hij kan zichzelf niet vermaken met iets anders en wordt dan vervelend.

We worden hier in de ochtend ook al vroeg wakker met harde geluiden van cartoon films: Dora, Disney, Goofy enz.

En nu naar het andere verhaal....