Habari gani allemaal,

Hier het verhaal over mijn ervaringen in het ziekenhuis.

Vorige week was ik dus ook 2 dagen naar een hospice geweest, de laatste dag hebben we daar morfine mogen maken. Haha ze maken daar zelf morfine van poeder.Dat poeder mengen ze met gesteriliseerd water en dat verdelen ze in kleine flesjes van 100 of 200ml. Dan kunnen de Kenianen het betalen.

Er waren diverse jongens werkzaam in het hospice die ons blanke meiden natuurlijk wel zagen zitten. Ze zijn hier enorm op zoek naar vrouwen die willen trouwen. Haha mij niet gezienJ.

Je bent blank, dus je hebt geld is hier het motto.

Afgelopen week ben ik naar de dialyseafdeling geweest. Ik ben daar nu 1,5 week geweest.

Zo, wat een verschil met de kinderafdeling! Het ziet er erg schoon en netjes uit in vergelijking met de kinderafdeling. Ze werken er netter en zijn erg vriendelijk tegen de patienten. De sfeer was daar goed en ze zijn erg bereid om je nieuwe dingen te leren. Erg leerzaam en veel informative gehad.

Er was een verpleegkundige die een subclavia (lange central lijn) ging aansluiten. Die central lijnen zien er niet zo netjes uit, veel bloed erom heen en de pleister eromheen hangt gewoon los. Nouja, maak je geen zorgen, deze patienten hebben geen infecties. Tenmiste nog niet haha.

Ze deed eerst haar steriele handschoenen aan en raakte daarna het scherm van de dialyse machine aan. Ik probeerde haar uit te leggen dat ze het beter andersom kon doen. Dat sterile werken is hier toch een ander begrip;). Ze begreep me wel, maar het anders aanpakken was denk ik toch te ingewikkeld haha.

Om het uur moet je de observaties doen op het scherm. Dit heb ik regelmatig gedaan.Ik heb geleerd hoe de machines werken, het is erg technisch. Soms gaan er alarmen af en is het moeilijk te weten wat er speelt. Ze helpen me enorm.

Ze hebben daar aterie/venefistels en/of de subclavia langelijnen. Ikheb een subclavia lijn mogen aansluiten. Daar ben ikbekend mee op de oncologieafdeling.

Soms zijn ze erg gehaast en vragen ze mij alles tegelijk, elke verpleegkundige wil hulp van mij.

Ik begin de dag daar om 08.00u en ben meestal klaar rond 14.00u. Tussen 9.30-11.30u is het rustig, want dan lopen de machines. Vanaf 11.30-14.00u is het weer hectisch ivm het afkoppelen van de patienten en er komt dan een nieuwe groep die aangesloten moet worden.

Ik prober zo goed als ik kan te helpen, maar sta soms toch wel met 2 linker handen te kijken. Het is zo anders. Ik wil zo graag helpen, maar soms weet ik gewoon niet hoe en wat ik kan doen. De verpleegkundigen willen ook veel dingen overnemen als ik ermee bezig ben.

Wat ook zo anders is hier, is dat de verpleegkundigen continu bellen onder werktijd. Ze maken zelfs tijd vrij om te bellen. En nee, ze bellen niet over zakelijke dingen, het gaat echt over familie en vrienden. Als ze met een patient bezig zijn dan nemen ze de telefoon op als ze sterile staan, jaja de telefoon gaat voor! Het is zo raar om te zien, en dan praten ze met de telefoon boven de patient, ja dat is zeker erg patient vriendelijk. Ze vinden het maar raar dat wij onze telefoons niet mogen gebruiken, want ja als de patienten aangekoppeld zijn, heb je toch geen werken en is het je eigen tijd hahaJ. En ja wij in Nederland komen tijd tekort in een dienst.

Ik moet bij eenverpleegkundige die bezig was met een lijn zelfs de telefoon uit haar broekzak halen, uhh erg genant. Ik met mijn hand in haar broekzak, op zoek naar een trillende en rinkelende telefoon haha.

Mijn instelling als verpleegkundige moet ik wel bij stellen, want ik wil soms teveel waardoor ik aan het einde van de dag een teleurstellende dag heb. Mijn instelling moet meer zijn dat ik kan helpen waar ik kan en dat het voldoende is. Wel lastig af en toe, waardoor ik toch af en toe verlang naar het complexere werken in Nederland. Ja deze dipjes horen erbij zeggen ze.

Ik moet ook enorm wennen aan het feit dat de verpleegkundigen alles rustig aan doen en veel vrije tijd hebben. Pff, soms denk ik…een beetje meer peper in die …;).

Er is een mannelijke verpleegkundige die erg geinteresseerd is in Nederland en wil graag met mij mee naar Nederland komen;). Elke verpleegkundige wil in Nederland komen werken.

Ik heb met hem over de cultuurverschillen gesproken, het is hier normal om meerdere vrouwen te hebben en mannen gaan veel vreemd hier. Hij blijft mij vragen wanneer ik ga trouwen. Soms word ik er wel een beetje gefrusteerd van omdat je je soms geenhouding weet te geven.

Hij vroeg mij hoeveel ik thuis verdiende als verpleegkundige. Ik vertelde hem dat de voorzieningen in Nederland ook duurder zijn. De verpleegkundigen hier verdienen omgerekend tussen de 300 en 900 euro per maand, afhankelijk waarin je gespecialiseerd bent. Maar ja een brood kost ook 0.50 eurocent.

De dialysepatienten moeten na elke sessie van dialyse 3000 keniaanse schilling betalen, dat is 30 euro. Dat is best veel voor hun. Als je de dialysesessies niet kunt betalen, krijg je geen dialyse en ga je dus uiteindelijk dood. Erg hard.

De temperatuur meten ze met een rectale thermometer onder de oksel. Daarna maken ze de thermometer niet schoon. Ik maakte hem automatisch schoon, maar toen raakten ze meteen in paniek, no no don’t do that, you will damage them. Haha uhh oke, dan niet.

Het bed verschonen na iedere patient is ook een enorme cultuurschok. Zo, ik wil zeker NIET in dat bed in het ziekenhuis liggen. Ze verschonen soms de lakens, soms niet. De kussenslopen verschonen ze niet tussen patienten. Je ziet een hele vieze donkere kleur op het kussen, maar nee verschonen is niet nodig. Alleen verschonen als er bloed op zit. Pff dat was even wennen. De eerste dag verschoonde ik alle lakens, dus ik had die dag voor extra was gezorgd haha.

Afgelopen donderdag hebben we met de medische vrijwilligers een outreach gehad. We zijn naar kindertehuis Kardesh geweest. Daar zijn gehandicapte kinderen maar ook gezonde kinderen. Deze kinderen zijn achtergelaten door de ouders.

Met een fysiotherapeut hebben we oefeningen gedaan met de kinderen, zoals het ontspannen van de spieren ivm erg gefixeerde spieren. Deze oefeningen hebben we gedaan dmv massages.

Afgelopen vrijdag heb ik de laatste dag gehad op de dialyseafdeling en had ik een cake gekocht als afscheid. Dat vonden de verpleegkundigen helemaal geweldig. Het was een top locatie om te werken.

Erg lief van ze, ze hebben me een kadootje gekocht. Ik kreeg van hun een armband en een ketting. Dat was een verrassing voor mij!

Ze wilden graag fotos maken en mij voeren met de cake haha. Ikdenk dat het een cultuurverschil isJ.

Deze week ga ik samen met een meisje uit Ierland naar een andere afdeling, mogelijk chirurgie of de afdeling met brandwonden. Ik wil ook zeker nog naar de OK afdeling om operaties te zien. Andere vrijwilligers hebben daar interessante en geweldige dingen gezien. Dus ja dat ga ik ook zeker doen!

Jullie horen weer van me!

Dikke kus van mij voor jullie allemaal!