Hoi allemaal,

Mijn 4e week in Kenia, Nakuru zit er alweer op! Zo wat gaat de tijd snel zeg. In het begin dacht ik dat ik de 8 weken hier niet vol zou krijgen, maar het blijkt maar weer dat de tijd vliegt wanneer je het naar je zin hebt.
Ik ben deze week alweer aan week 5 begonnen.

Afgelopen maandag ben ik dus eerst materialen gaan kopen voor de OK pakken (dat kun je lezen in het andere verhaal). Daarna ben ik samen met het Ierse meisje Aideen naar de chirurgische afdeling afdeling geweest. Pff wat was dat heftig zeg..ik val niet snel om maar nu moest ik toch echt de muur vasthouden. Overal waren er vliegen en deze vliegen zaten op de wonden van de patienten. Ik was meer bezig om de vliegen van mij af te slaan, omdat ik bang was dat ze een bacterie zouden overbrengen haha.
Er was een man met een thorax-drain, een drain in de borstkast, en deze liep niet meer af. De man had zichtbaar veel pijn. Ze wilden de drain verwijderen, maar ik vroeg om mogelijk eerst te flushen. Ze haalde de canule los en er kwam veel bloed op de grond, zo vies. Daarna liep de drain weer meer af. Wat een goede oplossing, ja een hele simpele oplossing. Ze keken erg verwonderd haha.
Ze vroegen mij om wonden schoon te maken, maar de geur daar was zo verschrikkelijk en nauwelijks om uit te houden dat ik vertelde dat ik het nog nooit gedaan had haha. Een leugentje om bestwil. ‘Did you do it before?? No I never did it before’ haha, oeps.

We zijn verder op zoek gegaan naar een andere afdeling, want hier konden we niet blijven en overleven. Ik was erg benieuwd naar de brandwonden afdeling voor kinderen en moeders. We kwamen daar aan, maar daar was ook een vieze geur en de gezichten van de kinderen waren erg verminkt en vervormd. De kinderen huilden veel. Ik heb meegekeken met het verschonen van de verbanden, maar dat was verschrikkelijk om te zien. Ik werd weer even niet goed in de kamer en verliet de kamer. Dus ja brandwonden bleek ook niet echt mijn ding te zijn.
Het is vooral de geur en de smerige dingen die je ziet. Het huilen van de kinderen bij het aftrekken van de verbanden is onmenselijk. Want ja ze trekken de verbanden er echt af zonder pijnstilling. Het is niet om aan te zien of horen.

Toen zijn we woensdag naar de chirurgische afdeling voor vrouwen geweest en daar was geen vieze geur en het was schoner. Dus ja mannen…blijkbaar zijn de vrouwen toch hygienischer haha!
Het is prettig om hier te werken en de verpleegkundigen zijn erg aardig. Er zijn daar chirurgische en orthopedische patienten. De meeste patienten hebben een verkeersongeluk gehad. Ze worden hier gewoon aangereden door matatu´s en motorbikes. Je hoeft niet eens de straat over te steken om geschept te worden.
Ik liep met een verpleegkundige mee en er was een venflon (infuusnaald) gesneuveld. De patient kon haar medicatie niet krijgen. De verpleegkundigen zeggen hier te druk te zijn om een infuusnaald in te brengen. De assistenten van de dokters doen dat. Ik dacht: kom op Sanne You can do it! Uiteindelijk heb ik aangeboden om een infuusnaald te prikken. Het was me in 1 keer gelukt, joehoe, mijn eerste infuusnaald op een Afrikaan haha. De volgende dag heb ik nog een infuusnaald ingebracht, ook in 1 keer raak.
Ik heb medicatie intraveneus gegeven en geholpen met het verzorgen van wonden.
Er was een erg oude vrouw die gewoon in de urine lag, ik en Aideen wilde haar verzorgen, want ze was echt niet comfortabel. Ze was eigenlijk al ontslagen. De verpleegkundigen wassen hier geen patienten maar laten dat de familie doen. De dochter van mw was niet hier en dus wilde wij het doen. De verpleegkundige gaf aan te wachten voor de dochter. Uiteindelijk hebben wij de dochter geholpen en het bed verschoond. De vrouw had zoveel pijn, zo zielig om te zien. Het is soms echt onmenselijk hoe ze met de patienten omgaan.
We hadden 3 wonden verzorgd en een andere patient vroeg om 11u of we haar wond ook deden, maar de verpleegkundige gaf aan te moe te zijn en dat zij morgen aan de beurt was. Haha te gek voor woorden toch?! Een meisje van ongeveer 15 jaar heeft 1 week moeten wachten op een operatie. Ze ging naar de OK, maar was teruggestuurd want de chirurgen waren moe!! Haha, ja dat kan hier gewoon.
Om 11u was ze al moe, want ja ze had al 3 uur gewerkt. Vanaf 12u tot 14u zitten ze te wachten op nieuwe patienten en de late dienst.
Het is leuk dat de patienten mij nu kennen als ik de afdeling op komt, ze zijn vrolijk. Het is soms nog wel moeilijk om te communiceren, maar enkele woorden in Swahilli kan ik wel maken.
Verder heb ik meegeholpen met het doen van de controles. Een student verpleegkundige had geen horloge of een stopwatch dus ja dan schrijven we gewoon een normale pols op die voor iedereen toegankelijk is haha. Soms moet je er gewoon niet over nadenken en gewoon DOEN!
Het systeem in het ziekenhuis hier is echt dat je zelf goed voor jezelf moet zorgen en weten wat er moet gebeuren, want de verpleegkundigen doen niets zonder dat je ze iets vraagt. Je moet je eigen zorg in handen nemen, anders gebeurd er niets.
Als ik de verpleegkundigen vertel dat ik soms non stop werk van 7u tot 16u dan staan ze met open mond te kijken. Maar wij hebben het erg druk hoor, zeggen ze dan hahaha. Ja dat is ook..om 12u klaar en de rest komt anders morgen welJ.

Afgelopen woensdag hadden we een surprise party van een van de vrijwilligers, hij was jarig, werd 21 jaar. De gastmoeder van hem had een cake besteld en allerlei lekkers in huis gehaald. Hij wist zelf van niets. We hadden in de avond afgesproken en de woonkamer versierd en zelf feestmutsen opgezet en toeters. Hij kwam binnen en had het total niet verwacht, het was zo leuk! Daarna gezellig uiteten geweest met alle vrijwilligers, in totaal waren met ongeveer 16 man.
We hadden 3 tuk tuks besteld, maar er kwamen maar 2 tuk tuk. Dus ja wat doe je dan…uhm ja improviseren. Dus ja met 8 personen in 1 tuk tuk. Haha de tuk tuk is bestemd voor 3 tot 4 personen. Haha je had het moeten zien, mensen hingen aan en op de tuk tuk haha. 16 Muzungu´s in 2 tuk tuk, half buiten hangend, het was super! Dus ja geen wonder dat de Afrikanen de Muzungu´s raar vinden haha.

Afgelopen vrijdag zijn we met enkele vrijwilligers en de stichters van het kindertehuis waarvoor we gingen fietsen op zaterdag naar een fietsen verhuurder geweest. Haha een fietsen verhuurder onder de boom met enkele fietsen.
Ja dat is nog eens een fietsenmaker.
Onze fietsen geprobeerd, de remmen werkten minimaal, sturen zaten los, maar achja dit is Africa!
Op onze heenweeg zagen we een Albino kind, nog witter dan wij zijn en heel erg wit haar. Zo raar om te zien. Het jongetje heeft zwarte ouders en leeft tussen Afrikanen.
Wist je dat ze Albino´s verkopen aan Tanzania om geld te verdienen, daar vermoorden ze de albino´s en geloven ze dat de albino´s heksen zijn.

Afgelopen weekend heb ik dan op zaterdag gefietst voor de stichting voor de 10 weeshuizen, je leest er meer over in het andere verhaal.
We moesten om 6.45u in de morgen verzamelen en zouden om 07u starten. Dus ja, wij Westerse mensen waren op tijd haha. We waren in totaal met 6 vrijwilligers die meededen.
Het zag er niet naar uit dat we om 07u zouden starten haha. Nog geen fietser te bekennen en-of startlijn. Dus wij wachten….wachten…wachten. Uiteindelijk dachten we, ja misschien starten we om 08u of 09 haha. Maar ook dat ging voorbij. Ze deden op hun dooie gemak en waren rustig bezig om de tenten op te zetten. Wij zijn gewend dat ze zorgen dat alles klaar is voor de tijd van start. Zij starten daarmee om 7.30u. Ze deden veel entertainment: uhh ja leuk en aardig, maar laat ons maar fietsen en entertain de mensen die achterblijven haha.
Uiteindelijk gewacht tot 12.30u voordat we konden fietsen, snikheet midden op de dag, totaal moe van het wachten en fietsen maar haha. We werden melig van het wachten, maar op een gegeven moment werd het ook frusterend. Elke keer konden we bijna starten, maar we kwamen elke keer bij een andere plek om te wachten. Sommigen hadden geen ontbijt gehad, haha kapotmakerij.
Maar oke: EXPECT THE UNEXPECTED!!! Het is mijn motto geworden van Afrika haha.
Uiteindelijk hebben we voor 30min gefietst, tussen professionals. De weg zou afgezet zijn, ook dat was niet het geval haha. Dus lekker fietsen tussen de gekke tuk tuks, matatu´s en motorbikes. Maar we hebben het overleefd.
Ik heb uiteindelijk de 2 ronden volgemaakt, pff wat was het heftig, berg op en mijn stuur zat los dus moest ik elke keer recht zetten.
Aan de zijkant waren veel mensen je aan het aanmoedigen. Dat was erg leuk om te horen.
Come on Muzungu, you can do it. Sure I can do this!!
De lang wachtende dag afgesloten met een lunch en gezellig kletsen.

Op zondag zijn we naar het zwembad geweest en lekker relaxed gedaan, nu gelukkig langer kunnen blijven dan de vorige keer. Heerlijk om even niets te hoeven.
In de avond ben ik met Sabrina uiteten geweest en hebben we gezellig pool gespeeld met 2 andere vrijwilligers.
Toen we thuis kwamen was de elektriciteit uitgevallen en zijn we op tijd gaan slapen.

Het is trouwens zo grappig om te zien hier dat de Afrikaanse vrouwen een vuilniszak-plastic zak dragen als het regent, gewoon op hun hoofd gebonden. Sommigen dragen ook douche mutsen haha, in allerlei kleuren. Nou, ik zie mijzelf zo niet lopen in Nederland haha.
Ja het is hier in de ochtend tot 13 of 14u erg mooi weer, erg warm. In de latere middag regent het meestal. Maar de regen is voorbij binnen 1 uur. En hoe is het daar bij jullie? Begint het herfst te worden?

Deze week ben ik nog enkele dagen op de chirurgische afdeling voor vrouwen en ga dan naar de family planning voor immunisatie en eventueel voorlichting als mijn Swahilli het toelaat hahaha.

Afgelopen dinsdag heb ik ballonnen meegebracht naar de brandwonden afdeling voor kinderen. Ik en andere vrijwilligers hebben ze opgeblazen en mooi versierd met tekenen. Uiteindelijk nog 8 ballonnen erbij, want er waren meer kinderen. We kwamen de afdeling op met deze ballonnen. Nou de gezichtjes van deze kinderen, AMAZING! Daar doe je het voor, ze waren zo gelukkig. Deze kinderen doen de hele dag niets dan alleen maar op hun bed zitten en kijken erg sip. Geen speelgoed. Nu konden ze spelen met een ballon, geweldig om te zien.
Ik en Aideen hebben met de kinderen gespeeld tot we zelf moe waren haha. Het was een top ervaring om te doen.

Ik ben zo benieuwd hoe het allemaal met jullie is, Ik mis dat onbezorgde leven van uitgaan, borrelen, in het donker thuiskomen en niet aangestaard worden. Hopelijk gaat alles goed met jullie!

P.S. de foto´s volgen nog, want de computer is hier een paar keer uitgevallen en er is niet altijd electriciteit, dus ook geen internet.
Tot blogs! Dikke kus voor jullie allemaal, SMAK